220  (Allâh-u Te`âlâ size içki ve kumar hakkındaki hükmünü bu suretle açıklıyor ki,) dünya ve âhiret (meseleleri) hususunda (iyice düşünüp, en faydalı olan şeyleri tercih edesiniz ve zararı, faydasından çok olan şeyleri bırakasınız)! (Habîbim! Yetim malı yiyenleri tehdit eden âyetleri duyanlar korkuya kapılarak) sana yetimler(in mallarıyla ilgilenmelerinin hükmün) den soruyorlar. De ki: “Onlar(ın malları) için bir düzeltme yapmak (niyetiyle yetimlerle içli dışlı olmak, kendilerinden uzak durmaktan) daha iyidir. Eğer kendileriyle (içli dışlı bir halde) karışık yaşarsanız, zaten (onlar) sizin (din) kardeşleriniz (olduklarından, kendilerinden uzak durmamanız münasip) dir. Allâh (onlarla) bozguncu ola(rak irtibat kura) nı, düzeltici (olma niyetiyle ilgilenen)den seçecek (ve herkese karşılığını verecek)tir. Allâh (yetimlerle içli dışlı olmanızı tamamen yasaklayarak sizi zora sokmak) dileseydi elbette sizi meşakkate düşürürdü. Şüphesiz ki Allâh (kullarına zor şeyleri teklif etme gücüne sahip bir) Azîz’dir; (ama onlara güçlerinin yetmeyeceği şeyleri yüklemeyecek derecede hikmete sahip bir) Hakîm’dir.”

221  (Ey inananlar! Allâh’a) şirk koşan kadınları, kendileri iman edinceye kadar nikâhlamayın! İmanlı bir câriye (ile evlenmek), (güzelliği) sizi hayran bırakmış olsa da, (hür olan) bir müşrike (ile evlenmek)den elbette daha iyidir. Şirk koşan erkekleri de, kendileri iman edinceye kadar (Müslüman hanımlarla) evlendirmeyin. İmanlı bir köle (ile evlenmek, yakışıklılığı ve zenginliği) sizi hayran bırakmış olsa da, (hür olan) bir müşrik(le evlenmek)den elbette daha iyidir. (Zira) işte o (şirk koşan erkek ve kadı)nlar o (cehennem) ateş(ine sürükleyen kâfirliğ)e çağırmakta (olduklarından, akrabalık irtibatına elverişli olmayan bir konumda)dırlar. Allâh ise, (müminlerle akrabalık kuranları) Kendi izni (, muvaffak kılması ve kolaylaştırması) ile cennete ve mağfirete (kavuşturan inanç ve amellere, o imanlı kullar sayesinde) davet etmektedir. Bir de O, (emir ve yasaklarını bildiren delil ve) âyetlerini insanlara çokça beyan etmektedir, tâ ki onlar (akıllarına yerleştirilmiş bulunan, o faydalıyı tercih melekesiyle) iyice düşünebilsinler!

222  (Habîbim! Hayız olan kadınlarla birlikte oturmama ve yiyip içmeme şeklindeki câhiliyet âdetlerinden etkilenenler) sana hayız (halindeki kadınlara nasıl davranacakların)dan soruyorlar. De ki: “O (, sahibine zorluk, yakınındakine de sıkıntı veren) bir eziyettir. Artık hayız zamanında kadınlardan uzak durun ve kendileri temizleninceye kadar onlara (cinsî manada) yaklaşmayın! İyice temizlendiklerinde ise, Allâh’ın (helâl kılıp) emretmiş olduğu yön (olan; döl yataklarının bulunduğu ön cihet)den onlara gelin! Şüphesiz ki Allâh (herhangi bir günah işlediklerinde) çokça tevbe edenleri de sev(ip affed)er, (kadınlarla ters ilişkiye girmek ve hayızlıyla cima etmek gibi pis işlerden) tamamen temiz kalanları da/(su ile) iyice temizlenenleri de/sever (ve mükâfatlandırır).”

223  Kadınlarınız sizin (evlat yetiştirmeniz) için bir ekim (yeri)dir. Öyleyse (eşlerinize makattan yaklaşmayıp) ekim (mahall)iniz (olan ön cihet)e (ayakta, yan yatarak ve sırt üstü) dilediğiniz şekilde varın ve kendileriniz için(Allâh-u Te`âlâ’ya sâlih ameller sunup) takdimde bulunun! (Bu cümleden olarak İslâm’a faydalı nesiller yetiştirmek için çocuk talep edin ve cima ederken besmele çekmeyi ihmal etmeyin!) Allâh’tan hakkıyla sakının (da, yasaklarına karşı cüretkâr olmayın) ve (şunu iyi) bilin ki siz gerçekten O’na kavuşacak kimselersiniz! (Ey Rasûlüm! Gerçek manada inanan ve inandığı gibi yaşayan) o müminleri böylece (sonsuz nimetlerle) müjdele!

224  (Bazı kimseler çeşitli sebeplerden, yakınlarıyla konuşmamaya ve onlara iyilik yapmamaya yemin ettikleri gibi, siz de: “Vallâhi şu akrabamızdan yardımı keseceğiz!” şeklindeki) yeminleriniz yüzünden, iyilik yapmanıza, (sıla-i rahimi kesmek gibi yasaklardan) iyice sakınmanıza ve insanlar arasında ıslahta bulunmanıza Allâh (adın)ı bir engel kılmayın! (Böyle yaptıysanız da, yemin keffâreti vererek o yemininizi bozun ve hayırlı olanı yapın!) Allâh (yeminleriniz dâhil, her sözünüzü çok iyi işiten bir) Semî’dir; (varlık sahasına çıkan her şeyi, özellikle yemin ederken taşıdığınız niyetleri hakkıyla bilen bir) Alîm’dir.