112  (Nûh (Aleyhisselâm)) dedi ki: “Onların yapmakta bulunmuş oldukları şeylerle (; sahip oldukları iş ve sanatlarla, kalplerinde bulunan niyetlerle) ilgili benim ne bilgim olabilir? (Zaten bu beni ne ilgilendirir? Ben onlardan sadece iman talep etmekteyim!)…

113  Onların hesabı(nı görmek) ancak Rabbime âittir(, zira içlerine vâkıf olan sadece O’dur). Eğer şu urlu davranmakta olsaydınız (,fakirlikleri yüzün den onları ayıplamazdınız, ama câhilliğinizden dolayı bilmediğiniz şeyleri söylüyorsunuz)!..

114  Ben (sizi râzı edeceğim diye) asla müminleri (meclisimden) kovacak biri değilim!

115  Ben ancak (fakir-zengin ayır maksızın herke se gönderilmiş) pek açık bir uyarıcıyım (,artık açık la dığım doğru delillerle eğriyi doğruyu seçebilirsiniz)!”

116  Dediler ki: “Ey Nûh! Andolsun ki; eğer (bu sözlerinden) vazgeçmezsen, yemin olsun elbette taşlananlardan/kınananlardan/ olacaksın!”

117  (Nûh (Aleyhisselâm) yapacağı bedduanın haklı nedenini açıklamak üzere) dedi ki: “Ey Rabbim! Şüphesiz kavmim beni yalanlamışlardır!

118  O halde benimle onlar arasında tam bir hükümle kararı Sen ver; böylece beni de, berabe rimde bulunan müminleri de (bunlardan) kurtar!”

119  Biz hemen onu ve beraberinde bulunanları o (insanlar, kuşlar ve hayvanlarla) dolu gemi içerisinde kurtardık!

120  Sonra (inananları kurtarmamızın) ardından, (kâfir olarak) kalanları suyla boğduk!

121  İşte muhakkak ki bu (Nûh (Aleyhisselâm)`ın kıssası)nda, elbette pek büyük bir âyet (ve ibret) vardır. Ama onların çoğu (ona) inanan kimseler olmamıştır.

122  Şüphesiz senin Rabbin, elbette (inkârcılar dan intikam alan) Azîz de, (müminlere çok acıyıp on ları kurtaran) Rahîm de ancak O’dur.

123  Âd (kavmi, rasûllerini inkâr etmekle) tüm gönderilen (peygamber)leri yalanlamıştı.

124  Hani (soyca) kardeşleri (olan) Hûd onlara demişti ki: “(Allâh’a ortak koşmaktan) hiç sakınma yacak mısınız?..

125  Şüphesiz ben sizin için (Allâh tarafından gönderilmiş) pek güvenilir bir elçiyim!..

126  Artık Allâh(a isyan)dan hakkıyla sakının ve (tebliğ ettiklerim husûsunda) bana itaat edin!..

127  Buna karşı ben sizden hiçbir ücret istemi yorum, benim ecrim(i vermek) ancak bütün âlem lerin Rabbine âittir…

128  Her yüksek yerde/her yolda /her vâdide/ (gelip geçenlere hava atar vaziyette durup da, kuş lar la, özellikle de peygambere gelen ziyaretçilerle) eğlen (mek için bir araya gel)enler olarak bir alâmet (gibi görkemli binalar, kafesler, kuleler ve oyun yerleri) mi bina ediyorsunuz?..

129  Bir de (tonlarla su barındıracak) sarnıçlar/ sağlam köşk ler/muhkem kaleler/ ediniyorsunuz? Sanki siz (dünyada) ebedî kalacaksınız!

130  (Cezalandırmak istediklerinizi) yakaladığınız zaman (acımasızca ve öfkeyle dövüp öldüren) zorba kimseler olarak yakalıyorsunuz?..

131  Artık Allâh’tan hakkıyla sakın(ıp bu işleri bırak)ın ve (davet ettiğim şeyler hususunda) bana itaat edin!..

132  Bilmekte olduğunuz (ni met dolu bunca) şey lerle size yardım etmiş olan O Zât’tan hakkıyla sakının!..

133  O (Rabbiniz), davarlar ve oğullarla size yar dımda bulunmuştur...

134  Pek değerli birçok bağlar ve gözelerle de (size iyilik etmiştir)!

135  Muhakkak ben, (sözümü tut mamanız halinde, dünyada ve âhi rette karşılaşacağınız) pek büyük bir günün azâbından size karşı endişelenmekteyim!”

136  (Bunca nasihatlere karşı) dediler ki: “Vaaz etmiş misin ya da vaaz edenlerden olmamışsın, bize göre eşittir (, biz bildiğimizden vazgeçmeyiz)!”